Έκελουντ, Βίλχελμ

(Vilhelm Ekelund, Στέχαγκ 1880 – Σαλτεγιεμπάντεν 1949). Σουηδός ποιητής και συγγραφέας. Η πρώτη ποιητική του παραγωγή (Ανοιξιάτικη αύρα, 1900) που χαρακτηρίζεται από μια μεγάλη ευαισθησία για τις ομορφιές της φύσης και της ζωής στο χωριό, τοποθέτησε τον Έ. ανάμεσα στους μεγαλύτερους Σουηδούς ποιητές των αρχών του 20ού αι. Οι συλλογές που ακολούθησαν όμως –Μελωδία στο ηλιοβασίλεμα (1902), Ελεγεία (1903), Διθύραμβος στην ομορφιά της βραδιάς (1906)– εκφράζουν μια ενδόμυχη πάλη εναντίον του ρομαντισμού, ακόμη και μέσα από μια προσεκτική μελέτη της μορφής και του στίχου. Στα πολυάριθμα ταξίδια του σε όλη την Ευρώπη και κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης παραμονής του στη Γερμανία, ο Έ. γνώρισε το λογοτεχνικό κίνημα των εστέτ και των συμβολιστών καθώς και συγγραφείς, όπως ο Γκεόργκε και ο Νίτσε, οι οποίοι επηρέασαν βαθύτατα τη μετά το 1909 λογοτεχνική του παραγωγή, που αποτελείται από πολλές συλλογές δοκιμίων και αποφθεγμάτων. Με ένα ύφος δυναμικό και γεμάτο πάθος, το οποίο ωστόσο απαλύνεται από ένα ιδεώδες κλασικής γαλήνης, ο Έ. κηρύσσει τη λατρεία της ομορφιάς, την ηρωική αντίληψη της ζωής και την περιφρόνηση για κάθε νοσηρή ευαισθησία: Παλαιό ιδανικό (1909), Τόξο και λύρα (1912), Βορινό και κλασικό (1914), Μέτρο (1918) κ.ά.